Tennis, Voetbal, Hockey en de slotceremonie

Ook deze laatste dag gaat de wekker weer vroeg. Eigenlijk is morgen natuurlijk de laatste dag, want dan vertrekken we, maar vandaag zijn de laatste sporten en is de slotceremonie.

Al vroeg deze ochtend moeten de dames tennissen. Ze spelen alle drie mixed dubbel met een Franse partner. Shira moet als eerste en Danielle en Jade spelen tegen elkaar. Beide partijen zijn kwartfinales. Omdat de dames tegen elkaar moeten, zit er één sowieso in de halve finale, wat minimaal brons opleverd.

Hoewel het een leuke en zeker in het begin spannende partij is, verliest Shira haar partij. Vooral haar Fransman zit er niet helemaal lekker in.

Omdat de parners van Danielle en Jade ook samen dubbelen, moet hun wedstrijd even wachten. Die heren dubbel wordt eerst gespeeld. De mannen winnen en zijn in goede stemming om vervolgens tegen elkaar te gaan mixen.

Hetzijn Danielleen haar Fransman die de partij naar zich toe trekken en helaas betekent dat voor Jade geen medaille. Zowel Shira als Danielle heeft al minimaal één medaille en wij hadden hem Jade natuurlijk ook van harte gegund.

Dan begint voor Danielle het lange wachten. Haar partner speelt zowel de finale single heren, hij moet nog een halve finale en uiteindelijk ook finale bij het heren dubbel. Dus pas tegen 18.30 uur wordt de halve finale mixed dubbel verwacht.

Dat betekent dat wij mooi nog even met z'n allen bij de voetbal en/of hockey kunnen gaan kijken. Voetbal begint om 13.00 uur en hockey om 14.00 uur. Aangezien de hockey niet op het Hakoach wordt gespeeld, besluiten we eerst te gaan lunchen in de tent om daarna naar het hockey te gaan.

God zij dank hebben we een bus kunnen regelen richting de hockey, want dat hadden we nooit zelf kunnen vinden. De velden liggen ergens verstopt achter/tussen de Prater.

Maar de toch richting de hockey is meer dan de moeite waard! Duistland wordt met 6-2 verslagen en het goud gaat naar Nederland!! Een mooi gespeelde wedstrijd, waarbij een aantal spelers echt fantastisch werk geleverd hebben. De Duitsers stonden erbij en keken ernaar.

We krijgen ook de tussen- en eindstand door van het voetbal. Zwitserland wordt met 4-0 verslagen en het feest is compleet. Een vijfde plaats levert helaas geen medaille op, maar toch zijn we trots op onze mannen.

Een van de voetballers moet na de wedstrijd even langs de EHBO en wordt voor onderzoek even mee naar het ziekenhuis genomen. Het gezellige feesten en de bloedhitte zijn hem even teveel geworden en hij is uitgedroogd. Gelukkig sluit hij aan het einde van de middag weer bij de groep aan.

Terug op het Hakoach wordt het tijd voor de medaille ceremonie van de hockey. Dat is natuurlijk één groot feest. Omdat de ceremonie van de bridge vanmiddag is geweest tijdens de hockey wordt ook dat feestje nog even extra gevierd.

Terwijl de groep terug gaat richting het hotel om zich klaarte maken voor de slotceremonie, blijf ik nog even hangen om de tennis van Danielle te kunnen kijken. Ik ben erg moe enniet helemaal lekker, dus sla de ceremonie van vanavond helaas over.

De Franse dubbel herenverliest uiteindelijkhet goud aan Duitsland door wat ons betreft een niet geheeleerlijke call. Zij waren de echte winnaars. Omdat de mixed partner van Danielle helemaal kapot is van vermoeidheid (hij heeft vandaag al vijf partijen gespeeld...) en boos over de beslissingen, besluit hij om zich terug te trekken. Uiteindelijk dus wel brons, maar geen partij meer voor Danielle. Jammer, maar ook heel goed te begrijpen.

De slotceremonie blijkt een feest wat ik niet had moeten missen! Iedereen is dol enthousiast. het feest is helemaal compleet als ook de winnaar van de Sport Achievement Award bekend wordt gemaakt: Jonathan Cassuto!! Hoe geweldig is dat. Voor alle sporters wordt hij gehuldigd en krijgt hij een mooie bokaal uitgereikt.

Nog één nacht feest en dan morgen de koffers pakken. Het is een geweldig toernooi geweest. De sfeer was fantastisch en komende zondag wordt iedereen nog gehuldigd op een bijeenkomst in Amsterdam.

Wij gaan ons voorbereiden op Israel 2013! Met meer Nederlandse en meer Nederlandse medailles?

Een dagje tennis en de laatste voorbereidingen voor dinsdag

Vanmorgenzijn we al vroeg op het Hakoach. Ilan moet om 9.00 uur zijn single partij spelen en uiteraard is er een behoorlijke groep aanwezig om hem aan te moedigen. Hij is de afgelopen dagen wat ziek geweest en eigenlijk is hij nog niet top fit. Het belooft wederom een bloedhete dag te worden, dus is het eigelijk wel lekker dat hij zo vroeg moet spelen.

Hij speelt goed, maar geeft zelf aan dat de kracht hem echt nog ontbreekt. Winnen zit er dan ook niet in, maar diep respect voor de partijen die hij gespeeld heeft, terwijl hij zich zo beroerd voelde.

De rest van de dag hebben we eigenlijk heel weinig te doen. Het bridge-team speelt de tweedehelft van de halve finale. Gisteren hebben ze de eerste helft gespeeld, tegen Polen en ze staanéén punt voor, heb ik begrepen. In de loop van de middag horen we dat ze verloren hebben en brons hebben gewonne. Helaas!

De voetbal heeft een dagje vrij en beried zich rustig voor op de wedstrijd van morgen. Ze spelen dan om de vijfde of zesde plaats tegen Zwitserland. De hockey dames spelen morgen de finale tegenDuitsland, dus ook zij bereiden zich rustig voor.

Jonathan is in demiddag met een aantal voetbalmannen mee de stad in, waarbij ze onder andereeen open-bus tour door de stad hebben gemaakt en uiteraard moet er even geshopt worden.

Ik ben in het hotel blijven hangen. Een aantal voetbal en tennis gasten gingen pokeren en daarmee hebben wij ons prima vermaakt. Alain gaat er uiteindelijk met de pot vandoor. Het ging met pieken en dalen, maar hij was absoluut degene die met de meeste 'guts' speelt en verdiend wint.

Aan het einde van de middag komt Jonathan terug en hij wil nog even gaan zwemmen. Er zit een prima meertje bij ons achter het hotel op twee minuten lopen, dus dat is snel geregeld. In de middag zijn er een paar druppels gevallen, maar inmiddels is het weer zonnig en heet. Geen enkel probleem om dus even mee te gaan en toe te kijken vanuit het gras.

Dit keer geen mussen die gevaarlijk over het water scheren, maar komt er een familie zwanen die boel even op stelten zetten. Een hoop gefladder en een hoop geblaas, maar gelukkig zwemmen ze vrij snel rustig verder.

Vanavond gaan we met Danny, Thierry, Paul en Micha een hapje eten. Vlak bij ons hotel zit een klein restaurant waar de schutters al eerder zijn geweest en waar het blijkbaar goed toeven is. Jonathan en ik laten ons verrassen.

We lopen even langs de donau en maken onderweg nog een aantal leuke actie foto's. Het eten is inderdaad erg lekker en het kost geen drol. Was dus zeker de moeitewaard en zeker ook erg gezellig.Wezaten buitenop het terras en iets verder op zateen ijssalon.Blijkbaar erg lekkerijs, want we zitten compleet buiten het centrum, geen toerist te vinden, maar het is er super druk. Er komen dan ook continue mensen voorbijlopen met ijsjes.

Op een gegeven moment steekt Paul zijn hand uit naar iemand die langs komt met eennet gehaald ijsje in zijn hand en de man geeft spontaan zijn ijsje aan Paul en loopt vervolgens gewoon door!Zelfs Paul keek daar een beetje verrast van op en is maar snel achter de man aangelopen om het ijsje terug te geven.

De hilariteit is compleet als de man bijna een uur later terug komt lopen en onverwacht Paul zijn bord met Schnitzel voor zijn neus wegkaapt! Ook die wordt uiteraard terugbezorgd, maar het kost de nodige tranen van het lachen.

Omdat we werkelijk aangevallen worden door hele hordes muggen, vluchten we naar binnen voor een kopje koffie. De muggen blijken ons te lekker te vinden, want volgen ons massaal naar binnen. Er zit dus niets anders op dan vluchten en laat nou net de ijssalon op onze vluchtroute liggen...

Terug in het hotel is het werkelijk bloed heet in de lobby. Omdat de meeste morgen nog een belangrijke wedstrijd hebben, blijft iedereen in het hotel hangen. Wij zoeken het even iets hoger op en vluchten naar het dakterras. Dat hebben Jonathan en ik ontdekt toen we op ontdekkingsreis waren door het hotel ergens vorige week. Het blijkt nu een fantastisch idee.

We hebben even af kunnen coolen en heerlijk bij zitten kletsen. Ook Michael en Micha vinden hun weg naar boven. Het uitzicht is mooi met alle verlichting, maar het is vooral heerlijk om even in de buitenlucht te kunnen zitten, zonder de muggen van je af te moeten slaan.

Morgen een laatste spannende dag en dan gaan we overmorgen al weer terug naar huis. Een van de laatste nachtjes slapen dus...

Aanmoedigen in de brandende zon

Ik heb echt geen idee hoe het weer in Nederland is, maar hier is het continue ruim 30°C. Dat is natuurlijk heerlijk maar voor de sporters en de mensen langs de kant eigenlijk te heet.

Shira bijvoorbeeld speelt mee met tennis bij de junioren. Haar eerste partij voor vandaag is ingedeeld om ongeveer 14.00 uur, maar dat is de eerste van in totaal 3 partijen die ze vandaag moet spelen. En dat in deze bloedhitte.

Het tennis is vanmorgen al om 09.00 uur begonnen, dus dat had een hoop hitte gescheeld en zou ook betekenen dat ze wat meer rust krijgt. Na haar enkel partij speelt ze en mixed dubbel die ze heel netjes wint. Helaas verliest ze samen met Daniëlle aan het einde van de dag , wedstrijd start om 19.00 uur, wel net de dames dubbel. Super was wel dat echt decomplete Nederlandse ploeg aanwezig was, alle sporten present. De sfeer was dan ook top!!!

Deze partij was de halve finale. Danielle had eerder vandaag al een partij gespeeld en gewonnen terwijl ze behoorlijk beroerd was. Dat breekt ze nu een beetje op in de halve finale, maar ze hebben absoluut gevochten als tijgers.

Ilan heeft vanmorgen zijn partij gewonnen. Volgens mij met 6-2, 6-0, maar die hebben we helaas niet gezien.

Alain en Arthur hebben vanmiddag ook een hele mooie dubbel gespeeld. Ook hier was er sprake van enige ziekte. Arthur heeft er vanmorgen na zijn single alles uitgegooid, heeft even kort geslapen, maar sleept zich toch weer de baan op met een temperatuur van bijna 35°C in de volle zon. Het begin is wat stroef, maar hij komt lekker in de partij. Ze verliezen de eerste, maar winnen de tweede set. Helaas is de derde set net even teveel van het goede en glipt hij net uit de handen.

Ook Jade heeft haar mixed partij vandaag gewonnen, dus mag morgen nog een keer spelen. Ze speelt dan de halve finale tegen Danielle. Beide zijn gekoppeld aan een schattige, om maar even in de termen van de dames te blijven, Fransman.

Beide dubbels zijn er dus uit, maar morgen staan er nog wat singles en wat mixed partijen op het programma.

De voetbal mannen moesten vandaag tegen Frankrijk. Winnen zou betekenen dat ze om brons moesten gaan spelen. De Fransen zijn echter het sterkste team aanwezig en winnen zal heel lastig worden.

Omdat we eerst de partij van Alain en Arthur hebben zitten kijken, hebben we de eerste helft gemist. Het staat 3-0 voor Frankrijk op het moment dat we aan komen lopen. Uiteindelijk scoort Nederland vlak voor het eindsignaal 6-3. Frankrijk wint, maar 6-2 zou betekenen dat Frankrijk in de finale staat. De 6-3 betekent nu dat Duitsland in de finale staat. Daar zijn de Fransen dan ook goed ziek van.

De Hockey meiden hebben wederom tegen de USA gespeeld. De monsterscore van de vorige keer is niet geëvenaard, maar de 5-1 overwinning is ruim voldoende om de finale veilig te stellen. Volgens mij spelen ze dan tegen Duitsland.

Iedereen is wel echt kapot na vandaag. De hele dag hebben we in de bloedhitte gezeten. De meeste waren vanaf vanmorgen 10.00 uur of eerder al op het Hakoach en we hebben pas net om 21.00 uur de bus terug genomen naar het hotel.

Nu snel even douchen en opfrissen en kijken of er nog beweging komt richting het centrum vanavond. Het zou me niet zo veel verbazen als de meeste gewoon lekker in slaap vallen en pas morgen weer wakker worden... We gaan het merken.

Voor straks: weltruste!

Jonathan en Bregje

Een dagje vrij

Heerlijk zo'n dagje vrij tussendoor. Eigenlijk zijn we vanaf vandaag alleen maar vrij, want het zwemmen zit er op. Maar omdat het vandaag Shabbat is, zijn er ook geen andere sporten en kunnen we dus lekker een dagje de stad in. Het is wederom 30°C en onbewolkt dus we zullen ons wel vermaken!!

Een grote groep sporters wil samen naar Tel Aviv Beach. Langs de Donau is er een kunstmatig stuk strand gemaakt waar je heerlijk kunt liggen. Het water is daar alleen te vies, dus er kan helaas niet gezwommen worden. De schutters gaan lekker de stad in om wat cultuur te snuiven en omdat ik echt heel graag naar het Belvedere wil, ga ik met hen mee richting het centrum. Op het Stephansplatz scheiden onze wegen en we spreken af elkaar later weer daar te treffen.

Ik neem de tram richting het Belvedere en dat geeft meteen een mooi beeld van de stad. Toen we richting de openingsceremonie gingen met de bus, hebben we al wat kunnen zien, maar het blijft indrukwekkend. Het is vooral mooi om te zien hoe er tussen de vele mooie oude gebouwen af en toe iets moderns staat, zonder dat het straatbeeld echt verstoord wordt. Al wordt de plank uiteraard wel eens misgeslagen.

Het Belvedere is geweldig! Mochten jullie ooit in Wenen komen, probeer er tijd voor te maken. Ik heb heerlijk gewandeld in de tuinen en vooral erg genoten van de schilderijen van Klimt, Schiele en Boeckl. Er hangen veel meer werken, oa Van Gogh, Renoir, Monet en ga zo maar door, maar de eerste drie genoemden zijn mijn persoonlijke favoriet.

Helaas is het absoluut verboden om te fotograferen in het museum dus veel meer dan vijf tot tien foto's heb ik niet kunnen maken. Volgens mij is zonde om ‘de Kus' op de foto te zetten, omdat het origineel te mooi is, maar het had ook niet gekund, gezien de hoeveelheid bewakers daar. Voor iedereen die niet weet over welk schilderij ik het heb...www.google.nl.

Om 16.00 uur spreken we weer af op het Stephansplatz en daar komen we bij toeval de moeder en oma van Jonathan tegen. We zijn even aangeschoven op het terras en ook Michael, van het comité, en de Bridgers komen langs en schuiven aan. Het is heerlijk bijkomen in de schaduw met een klein windje en een mooi uitzicht op hordes toeristen die voorbijkomen.

Jan, een van de Bridgers weet te vertellen dat toen zij uit het hotel weggingen de sporters net richting het meertje achter het hotel vertrokken. Tel Aviv Beach was blijkbaar niet zo leuk als ze gehoopt hadden. Ze waren daarna nog naar een soort zwembad, grote vierkanten kuip, in de Donau geweest. Dat viel ook een beetje tegen. Maar vlak achter ons hotel ligt een leuke recreatieplas waar het heerlijk genieten is, dus daar hebben ze zich prima vermaakt.

Wanneer we terug komen bij het hotel, komt eigenlijk iedereen langzaam aan binnendruppelen. Even lekker onder de douche en dan klaar maken voor het diner. In het hotel aan de overkant, het NH, is een Shabbat diner, maar gezien het eten van gisteren gaat bijna niemand daar heen. Jonathan gaat met de fysio en het hockeyteam uit eten en met de schutters en Johannes, bridge, gaan we een Schnitzel eten om de hoek. Het restaurant blijkt uiteindelijk gesloten en we nemen de metro richting het centrum om daar een lekkere Wiener Schnitzel te eten. Het origineel blijkt kalfsvlees, dus dat is handig J. Het begint zowaar een beetje te druppelen, maar echt nat worden we er niet van. Je hoort wat onweer in de verte en daar blijft het bij. Het levert wel hele mooie kleuren in de lucht op.

Na het eten hebben we op de hoek echt een geweldig ijsje gegeten. In Rome hadden ze lekker ijs vorige maand, maar hier kunnen ze er ook wat van!

Na een super gezellige avond voor iedereen komt iedereen weer langzaam richting hotel. Het is een mooie dag geweest en morgen willen we weer op tijd op. Voetal en tennis spelen pas om 16.00 uur, maar de tennis begint al vroeg en daar willen we zeker gaan kijken. De meiden zitten in de halve finale met het dubbel en ook de heren dubbel gaat volgens mij morgen beginnen. Daarnaast hebben we ook nog iemand in het single toernooi bij de mannen. Dat wordt dus aanmoedigen.

Weltruste,

Jonathan en Bregje

Dertig graden en windkracht 10?

Helaas heeft het internet er tijdens Shabbat al dan niet expres uit gelegen, dus is het verhaal een dag vertraagd. Ik probeer zo het verhaal van vandaag nog op papier te zetten, maar dat zal waarschijnlijk morgfen ochtend gaan worden.

Wat een dag! Het begon vanmorgen nog lekker in het zonnetje. Het inmiddels vertrouwde ontbijtje op het terras. De spanning op de tweede dag is een stuk minder en het ontbijt gaat er dan ook weer op vertrouwde wijze in.

Met de bus van 8.30 uur zijn we richting Hakoach gegaan om ons voor te bereiden op de wedstrijd. Voor vandaag stonden voor Jonathan de 50 Vrij, 50 School en 200 Wissel op het programma, met daar achteraan net als gisteren een fun estafette.

Eigenlijk wel een beetje jammer dat de 50 Vrij het eerste nummer van de dag is, want dat moet eigenlijk de klapper worden. Jonathan staat niet als snelste ingeschreven en er zijn twee Duitsers sneller. Het gaat echt om honderdsten, dus het wordt racen voor alles wat hij waard is.

De 50 School zal waarschijnlijk niet het meest spannende nummer worden, maar met de fantastische tijden van gisteren wil hij heel dicht in de buurt van zijn PR proberen te komen.

De 200 Wissel wordt spannend op een andere manier. Jonathan is de snelste bij de heren, maar er staan drie Amerikaanse junioren met snellere tijden ingeschreven. En voorbij gezwommen worden door Amerikanen, die ook nog eens 2 jaar jonger zijn? Een leuke uitdaging dus.

Tijdens het inzwemmen, terwijl het zonnetje nog steeds lekker straalt, begint het behoorlijk te waaien. Het gaat zelfs serieus stormen. De stoelen vliegen het bad in. De blauwe lopers die langs het bad zijn gelegd voor de zwemmers waaien weg en ook de (drang)hekken die het wedstrijdbad afschermen van het vrijzwem gedeelte en voorzien zijn van de nodige sponsordoeken gaan tegen de vlakte.

Even is het spannend of er uberhaupt gestart kan worden, maar tegen 10.00 uur lijkt de wind wat weg te zakken en kunnen we uiteindelijk met een kleine vertraging toch starten. Jonathan heeft in de tussentijd ergens rustig onder een handdoek gelegen om zich af te sluiten voor zijn omgeving en zich voor te bereiden op zijn race. Achteraf blijkt dat hij van de storm weinig heeft meegekregen.

De Duitsers zijn er klaar voor, maar wij ook. Het belooft een hele mooie race te gaan worden. Opperste concentratie en alles geven wat je hebt. De eerste drie tijden: 0:25,80 - 0:25, 90 - 0:25,91. En het goud gaat mee naar Nederland in een mooi persoonlijk record voor Jonathan!

Na de 50 Vrij zit een persoonlijk record er op de 50 School niet meer in. Hij blijft er ongeveer 0,3 seconden van verwijderd. Het is wel ruim voldoende voor de vijfde gouden medaille.

Omdat er vervolgens een aantal programma's gezwommen worden waarvoor Jonathan niet is ingeschreven, heeft hij de tijd om zich goed voor te bereiden op de 200 Wissel. Zijn inschrijftijd van 2:25 is al oud en daar moet hij dus makkelijk onder kunnen zwemmen. Afgelopen januari heeft hij tijdens de competitie in kortbad 2:21 gezwommen, dus dat is al een mooi doel, al moet onder de 2:20 vermoedelijk ook wel gaan lukken. Het belangrijkste blijft om de Amerikaanse jongens voor te blijven.

De eindtijd wordt uiteindelijk 2:17,50 met een zeer ruime voorsprong op de American boys. Een welverdiende zesde gouden medaille.

En dan nog de slot estafette. Er doen drie teams mee, dus een medaille lijkt zeker. Ik zeg lijkt, want Jonathan zit in een team met de meest ongelooflijke kneuzen die er bestaan. Gisteren is een van de mannen gedist op de 100 School, ± 30 jaar oud, omdat hij niet wist dat hij met twee handen aan moest tikken... Wat doe je hier dan?

Jonathan staat klaar voor de laatste estafette, hij is startzwemmer. Terwijl de eerste fluit klinkt om op het blok te klimmen, kijkt Jonathan nog even naar zijn team genoten aan de overkant... Er staat niemand!!! We geven een flinke brul en de start wordt onderbroken. De tweede zwemmer, die aan de overkant van Jonathan moet overnemen, blijkt rustig op een bankje achter Jonathan te zitten. Hij had niet begrepen dat hij vanaf de overkant moest starten. De andere zwemmer blijkt al wel aan de overkant te zitten, op de WC.

Team compleet en er kan gestart worden. Jonathan komt als eerste aan in een mooie 0:25,93. Uiteindelijk finishen ze zonder gedisqualificeerd te worden en is ook de laatste medaille zeker. Het totaal komt hiermee op negen starts met ook negen medailles, waarvan zes keer goud.

In de lunchtent zijn ook net de hockey meiden gearriveerd als wij aankomen. Zij moesten tegen Duitsland spelen. Het Duitse team had drie dames van het nationale elftal in het veld staan, dus een aantal van onze Nederlandse meiden waren vooraf wat onzeker. Van 3 - 1 vóór wordt het 3 - 3 gelijk. En dit keer is het Nederland dat vlak voor het einde de winnende treffer scoort. Eindstand 4 - 3. Wat de voetbal gisteren niet is gelukt, lukt bij het zwemmen en hockey wel. Duitsland is verslagen!

Vandaag is de prijsuitreiking vanwege de Shabbat al om 14.00 uur op Medal Plaza. Ook de schutters hebben medailles gehaald, dus die zijn meteen na ons aan de beurt. Paul en Thierry hebben brons gehaald en Micha heeft zilver. Over twee jaar is het goud voor Nederland, daar hebben wij alle vertrouwen in!!!

De ceremonie is een beetje aangepast. Gisteren duurde het eindeloos lang voor alleen de zwemmedailles waren uitgereikt. We hebben daar ruim twee uur gezeten in de brandende zon. De drie medaille winnaars werden eerst naar voren geroepen. Daarna werden ze opnieuw om de beurt opgenoemd en moesten ze op het podium gaan staan en daarna werden dan de medailles uitgedeeld. Beetje dubbel werk allemaal. Vandaag is het één keer omroepen en meteen het podium op. Scheelt dus een hoop tijd... NOT!

Die idioot die de ceremonie leidt, gaat nu ter vervanging iedere keer iemand anders van de tribune roepen met een Maccabi verleden om hem of haar de medailles uit te laten reiken. Gevolg is dat er iedere keer een enorm onzinnig interview plaats vindt en het zo mogelijk allemaal nog langer duurt. Maar ja, je loopt ook niet weg zonder medaille.

Uiteindelijk missen we de complete wedstrijd van de voetbal. De jongens begonnen hun wedstrijd ook om 14.00 uur, dus we hadden gehoopt de tweede helft mee te pikken. Wel krijgen we steeds de tussenstand door. Een heleboel berichtjes later is de eindstand bekend. Nederland - Hongarije 12-2.

Gelukkig gaat het bij het schieten allemaal wat sneller. Het grootste gedeelte van de Nederlandse ploeg is inmiddels aanwezig en het feest is compleet als de schutters het podium op mogen.

Na de ceremonie gaan we snel terug richting het hotel, want om 19.00 uur begint de Shabbat dienst en om 20.00 uur is er het Shabbat diner in het hotel. Er was blijkbaar niet op een hoge opkomst gerekend door de lokale organisatie want we zitten met veel te veel man in een veel te klein zaaltje bij de dienst. Omdat een groot gedeelte van de dames beneden de kaarsen gaan aansteken voor het diner, komt er wat ruimte.

Ondanks dat ik zelf niet Joods ben, moet ik wel zeggen dat ik wat last had van plaatsvervangende schaamte. Helaas had niet iedereen van de Nederlandse ploeg, coache inclusief, het fatsoen om zich rustig te houden tijdens de dienst. Dat lijkt me ondanks de drukte en ondanks de hitte een kleine moeite en wel zo respectvol.

Het diner was super gezellig al was het eten niet echt smaakvol. Het was een heerlijke kippenbout, dat dan weer wel, Spätzle (ondefineerbare soort pasta prut) en jus. Aan groente of salade doen ze hier blijkbaar niet. We hebben in ieder geval een hoop lol gehad en de sfeer was super.

Ik duik zo lekker mijn bedje is, terwijl Jonathan het nachtleven in duikt met de Nederlandse sporters. Morgen hebben we allemaal een dag vrij, dus vanavond kan iedereen het er flink van nemen. Een flink feestje heeft hij wel verdiend!!

Groet,

Jonathan en Bregje

Een lange maar succesvolle dag

Hola,

Na een hele lange dag sporten, zijn we nu terug in het hotel. Vanmorgen hebben we om 07.30 lekker ontbeten buiten op het terras. Heerlijk in het ochtend zonnetje. Ik heb echt geen flauw idee hoe het weer in Nederland is, maar hier was het vandaag 30+ en de ochtend zon was fantastisch!

Wonder boven wonder had Jonathan vanmorgen niet zo veel honger. Uiteindelijk wat ei gegeten en een croissantje, maar meer ging er niet in. Zenuwen?

Om 08.15 uur willen we de bus pakken maar deze laat helaas op zich wachten. Voor ons geen probleem, want we zijn ruim op tijd. Paul had echter de bus van 08.00 uur net gemist en had een behoorlijke haast op om het Hakoach te komen. Daar vandaan vertrekt namelijk de bus naar het Schieten, waar hij aan moet deelnemen.

Uiteindelijk komt onze bus ruim een kwartier te laat en gaat hij daarna ook nog langs een ander hotel om uiteindelijk niemand op te halen. Paul heeft uiteindelijk een shuttlebusje gekaapt en er zo voor gezorgd dat hij nog op tijd op de schietbaan stond.

Wij zijn rustig naar het zwembad gelopen om daar lekker los te zwemmen. Een beetje slalommend tussen de masters door. Af en toe een junior ontwijkend kon hij toch lekker even los komen en wat ontspannen.

Terwijl hij aan het los zwemmen was, hebben we met de coaches nog even een kort overleg gehad. Volgens schema begint de wedstrijd om 10.00 uur en is hij om 11.00 uur weer klaar. Jonathan moet in dat uur 5x zwemmen... Uiteindelijk wordt er geregeld dat er na ieder programma een pauze wordt ingelast en iedereen dus een beetje op adem kan komen. Ook hebben we meteen de estafette geregeld. Hij zwemt met een Slovaak en twee Oostenrijkers vandaag de rug in de 4x50 wissel.

De 50 vlinder heeft hij ontspannen gezwommen, absoluut niet voluit.Het 3e nummer is de 100school en die wil hij hard zwemmen. Het 4e nummer is de 100 vrij, daarvoor staat hij als derde geplaatst, maar er is kans op goud. een beetje inhouden dus op de vlinder. Daarvoor staat hij als vierde geplaatst, maar met 0:29,52 zwemt hij uiteindelijk makkelijk naar het brons. Plak één is binnen.

De 50 rug is er snel achteraan. Hartslag is lekker omhoog, het lichaam is warm en wakker en een soepele 0:29,64 zorgt voor de eerste gouden plak voor Nederland op deze spelen! Eigenlijk moeten we zeggen de 50,5 meter rug want ik geloof dat hij de baan wel een keer of 5 is over gestoken. Blijft lastig om je goed te oriënteren in zo'n buitenbad!

Omdat hij geen 200 vrij zwemt is er even tijd om echt uit te rusten en zich klaar te maken voor de 100 school. de verwachtingen zijn hoog bij de Nederlandse fans. Ongeveer het hele comité en iedereen die niet zelf hoeft te sporten staat te kijken. Een mooi gezwommen race in 1:08,65 laat de concurrentie ver achter en het tweede goud van de dag is binnen!

En dan wordt het tijd voor de laatste echt belangrijke race. De benen zitten goed vol en er is geen mogelijkheid om uit te zwemmen. De 100 vrij komt er nog aan en dit belooft een hele spannende strijd te worden. Er zijn 5 zwemmers met gelijkwaardige tijden ingeschreven. Inmiddels hebben we de echte tijden bij de meeste zwemmers ontfrutseld. Veel zwemmers blijken expres langzaam ingeschreven te zijn. Spannend dus en nu echt racen voor een medaille.

Het scheelt uiteindelijk 0,04 seconden. Samen met twee Duitsers werd het een hele spannende race waar het op de laatste centimeters aankwam. Jonathan is met 0:56,99 uiteindelijk de enige die onder de 57 seconden duikt en ook hier gaat het goud mee naar huis!

De slotafstand wordt de estafette. Het team waar Jonathan in zit is duidelijk het meest langzaam. Aangezien er maar drie teams meedoen, lijkt een medaille zeker. Alleen werd de schoolslagzwemmer net bij zijn individuele afstand gedisqualificeerd omdat hij met één hand aantikte... Hij wist niet dat het met twee handen moest, ZUCHT! Dat hebben we hem dus voor de estafette nog een keer of tien heel duidelijk uitgelegd!

Iedereen doet zijn best, Jonathan zwemt net niet onder de 30 seconden, maar finisht wel als eerste. Uiteindelijk worden ze zonder dis derde en is dus de vijfde medaille op de vijfde afstand zeker. Niet slecht voor een eerste dag

Omdat de medaille ceremonie pas 's middags om 16.30 uur is, hebben we alle tijd om eerste te gaan lunchen en dan bij de voetbal te gaan kijken. Zij spelen om 14.00 uur tegen Duitsland. Wij hebben ze in hat bad verslagen, dus we hopen dat zij dat op het veld ook doen!!

Micha heeft in de tussentijd brons gehaald bij het Schieten. Omdat dat echt een behoorlijk eind buiten de stad is, hebben we dat helaas niet kunnen zien. Maar ook hij krijgt zijn medaille straks op Medal Plaza uitgereikt en daar gaan we dan ook zeker bij zijn.

De jongens komen helaas niet verder dan een 3-5 nederlaag tegen de Duitsers. Ze zijn wel heel goed begonnen en kwamen voor. Maar na het missen van een penalty sloeg het een beetje om en kwamen de Duitsers goed terug. Helaas, maar we hebben alle vertrouwen in het team morgen. Volgens mij spelen ze dan tegen de Hongaren.

Medal Plaza blijkt een eindeloos lange zit, maar voor 5 medailles is dat het natuurlijk allemaal waard. Na de medailles even chillen bij het badje op het Hakoach en dan om 19.00 uur snel naar de tent voor het avond eten.

Niet alleen de Hollanders hadden honger, maar iedereen snelt tegelijkertijd richting de tent. gevolg is een enorme lange rij, maar ook hier is het wachten het waard.

We zijn nu net terug in het hotel. Jonathan ligt op de massagetafel en ik moet zo een overleg in. Zou eigenlijk wat eerder starten, maar is wat uitgesteld.

Morgen moet Jonathan nogdrie keerindividueel startenen één keerin de estafette. Er wordt ook hard gelobbyd om morgen het comité in een 4x50 vrij Master estafette te laten starten. Aangezien de andere ploegen een gemiddelde leeftijd hebben van 70+ maken ze zelfs nog kans op een medaille. Dat zou toch helemaal te gek zijn!

Ik zal zo nog proberen om wat foto's en filmpjes online te zetten. Voor straks: Weltruste!

Jonathan en Bregje

Trainen en naar de openingsceremonie

Hola,

Weer een heerlijke dag gehad vandaag. Vanmorgen zijn we rond 7.00 uur opgestaan om om 07.30 te ontbijten. Niet dat wij er per se vroeg uit moesten, maar de meiden moeten al vroeg tegen de USA hockeyen en de voetbal mannen gaan kijken. Uiteraard veel gezelliger om met z'n allen te ontbijten, dus de wekker gezet.

Na alle broodpakketjes van gisteren is het ontbijt een verademing. OK, weer brood, maar dit keer echt vers en je kunt je eigen beleg kiezen. Er er is natuurlijk keuze uit veel meer. Heerlijk vers fruit.

Na het ontbijt rustig alles bij elkaar gezocht en om 10.00 uur de bus naar het Hakoach genomen. We konden vandaag van 11.00 uur tot 13.00 uur trainen in een eigen baan. Die tijd hebben we natuurlijk bij lange na niet nodig, maar was wel lekker.

Aangezien de andere zwemmers allemaal tegelijk liggen te trainen, is het meteen een goed moment om de concurrentie te bekijken. Eigenlijk zit er niet veel bijzonders tussen. De Amerikanen hebbenbehoorlijk snelle junioren bij, maar die zwemmen ineen andere klasse. Alleen de coach van deAmerikanen heeft zich last minute ingeschreven op, voor zover wij hebben kunnen ontdekken, de 50 rug en de 50 vrij. Hij ziet erbehoorlijk fit uit en is achter in de 20.

De anderezwemmer die met snelle tijden ingeschreven staat, doet zijn naam eer aan: Ben Shlomo. Of dat toneel is of niet zal met de wedstrijd morgen moeten blijken.

Na de training zijn we teruggelopen naar Hakoach. Gelukkig waren vandaag wel alle poorten open en waren we binnen no-time terug. Onderwegkwamen we de voetballers tegendie zich aan het voorbereiden waren op hun training. Zij konden ons ook informeren over de resultatenvan dehockey dames: 11-1 gewonnen van de USA!!!

Op naar de lunch! Erstaat een grote tent op het Hakoach,helemaal volgepropt met banken en smalle tafeltjes waar iedereen kan lunchen. Je kunt kiezen uit verschillende gerechten. Het menu is veel belovend, de portiesblijken extreem klein. De kipfilet is serieus niet groter dan een standaard chicken wing. Helaas kun je geen broodje extra oid krijgen, dus men wordt inventief. Op 3 verschillende punten wordt er opgeschept en per punt scheppen verschillende mensen de verschillende gerechten op. Pas bij Jonathan zijn 6e bord had iemand zoiets van,zeg stond jij hier net ook niet?

Na de lunch hebben we de bus terug genomen richting het hotel om even te gaan rusten. de openingsceremonie is altijd behoorlijk vermoeiend en morgen beginnen de zwemwedstrijden.

Om 17.00 worden we opgehaald om naar de openingsceremonie te gaan. Deze zal beginnen rond 20.30 uur en er worden weer heel bekende pakketjes met voedsel uitgedeeld voor we de bus in stappen. Uiteindelijk is de buus veel te laat en komen we in de spts terecht. We zitten prima en is alleen maar minder lang staan voor de opening echt begint!

Het wachtenop het Rathausplatz lijkt uiteindelijk niet zo heel erg lang te duren, Er zijn behoorlijk wat plaatsen waar je even kunt gaan zitten en daar maken we dan ook graag gebruik van. Er is voldoende water en er wordt druk geruild met pins, petjes en god mag weten wat tussen de verschillende landen. Iedereen moet zich natuurlijk even profileren met het nodige gezang en gedans en de sfeer is dan ook super!

Wij hebben ons bij het verzamelen rustig gehouden, maar als we dan rond 21.00 uur eindelijk echt op moeten marcheren voor de openingsceremonie gaat iedereen goed los. Er wordt gezongen en gedanst en de sfeer in het provisorische stadion wordt gezet. Zelfs de presentator van de show was onder de indruk en zette en toegeworpen oranje pet op!

De locatie was echt super! Zo verschrikkelijk mooi en met het langzaam vallen van de nacht werd het door de verlichting alleen maar mooier. Jammer was dat er vrij veel toespraken gehouden werden door allerlei hoogwaardigheidsbekleders, waaronder de president van Oostenrijk. Dat duurde allemaal een beetje lang, maar de uitgedeelde Ben & Jerry's zorgde voor wat afleiding ;-)

Uiteindelijk hebben wij een taxi terug genomen naar het hotel rond 22.00 uur om te zorgen dat wij en de benen de nodige rust krijgen. Voor morgen staat de 50 Vlinder, 50 Rug, 100 School en 100 Vrij op het programma.

Nu snel naar bed en morgen weer fris en fruitig op!

Jonathan en Bregje

Een lange eerste dag

Hola,

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om rond 05.00 uur te verzamelen op Schiphol. De taxi kwam aanrijden en het was meteen duidelijk waar we moesten zijn, Van buitensaf zag je al een oranje wolk ontstaan.

Proberen om een groep van ± 60 man daar op tijd te krijgen op zo'n tijdstip bleek lastig. Uiteindelijk bleek de zwemploeg de eerste ploeg die compleet was, ruim op tijd. Verrassend?? Met een beetje haasten was uiteindelijk iedereen op tijd aan boord en konden we ongeveer op tijd om 06.50 uur vertrekken.

Goede vlucht gehad en na ook de juiste tas van de band gehaald te hebben, wat een kunst op zich is met 60x dezelfde tas op de band, konden we allemaal inladen in de bus richting het hotel.

Het verschil moet er alijd zijn, vorige keer van Jonathan nog junior en zaten we in een soort schoolcomplex met een aantal andere junioren. Dit jaar zitten de junioren in het Hilton! Wij zitten ook absoluut in een mooi hotel: Arcotel.

Omdat we vroeg zijn gaan vliegen, was het in het hotel even wachten totalle kamers klaar waren en iedereen kon inchecken. Na een uurtje hadden Jonathan en ik ook onze kamer en kon het uitpakkenb beginnen.

Snel nog even een lunchpakketjein de hotellobby en op naar het Hakoach. Dat is het grote Joodse sportcentrum waar het allemaal moet gaan gebeuren.David is ons al vooruit, maar we ontmoeten hemop het Hakoach voor eeneerste sessie in de sportschool, daarna even loszwemmen in het zwembad naast het complex. Morgen zal daarook de officiële training plaatsvinden.

De sportschool verliep soepel en David deed lekker met het programma van Jonathan mee. Daarna had hij ook nog wel zin om lekker even mee te gaan zwemmen. Hij had natuurlijk niets bij, maar de blauwe short van Jonathan bood uitkomst.

Even snel de voetbalvelden oversteken en lekker het bad in... NOT! We hebben ongeveer eenhalf uur moeten lopen om in het zwembad te komen. Alle poorten die open zouden moeten zijn blekenvandaag nog gesloten. Uiteindelijk bood een zijuitgang soelaas enkwamen we in het bad.

Even lekker losgezwemmenen David heeft woord gehouden en zijn baantjes meegezwommen. Uiteraard in eigen tempo, maar hulde! Sprintjes liepengoed alleen de startblokken zijn een verhaal apart. een soort stalen plaat met wat kleinde nopjes erop. Op zich behoorlijk wat grip, alleen is de onderkant vanhet blok vreemd rond, waardoor je handen weinig grip hebben. Dat leverde dan ook de eerste Kamikaze actie op, met gelukkig weinig gevolgen.

We hebben wat mensen gebeld in de hoop dat we opgehaald konden worden met één van de auto's, maar helaas bleek iedereen in meetings. Dus weer een half uur lopen terug... NOT!De poort die ons eerder nog soelaas bood, was nu behangen met een mooi slot en deloopafstand werd ongeveer verdubbeld. Inmiddels tegen 17.00 uur en Jonathan had logischerwijshonger van het sporten.

Op het Hakoach hebben we ons maar op het restant van de lunch van vanmiddag gestort. Onduidelijk is wat er straks voor eten in het hotel bezorgd wordt, maar het schijnt ook koud te zijn, dus dan maar oud brood. Om 18.00 uur is erde Technical Meeting voor het zwemmen, dus tijd om naar het hotel te gaan is er sowieso niet. Of het echt een goed voorteken is dat de Technical Meeting van de hockey (17.00 uur in hetzelfde zaaltje) om 17:45 uur nog niet gestart is, is wellicht een voorbode....

Uiteindelijk zijn er redelijk op tijd gestart, maar ontstond er een eindeloze discussie over wel of geen en hoe dan zwemmen van estafettes. We zullen het allemaal wel zien morgen. Jonathan stond niet op de startlijst van de 50 rug, dus daar is hij nog aan toegevoegd. En de concurrentie...

In het hotel even opgefrist en nog een salade gegeten. Daarna is Jonathan even gaan douchen en bij de andere sporters aangeschoven.Ikmoest naar het coaches overleg.Omdat iedereen lekker moet was, zijn de belangrijkste zaken besproken en verliep het lekker snel en soepel. Nu nog even lekker zitten en zo op tijdons bed in. Morgenweer een lange dag te gaan met eerst even trainen en aan het einde van de dag de openingsceremonie.

Weltruste en tot morgen!

Jonathan en Bregje