Helaas heeft het internet er tijdens Shabbat al dan niet expres uit gelegen, dus is het verhaal een dag vertraagd. Ik probeer zo het verhaal van vandaag nog op papier te zetten, maar dat zal waarschijnlijk morgfen ochtend gaan worden.

Wat een dag! Het begon vanmorgen nog lekker in het zonnetje. Het inmiddels vertrouwde ontbijtje op het terras. De spanning op de tweede dag is een stuk minder en het ontbijt gaat er dan ook weer op vertrouwde wijze in.

Met de bus van 8.30 uur zijn we richting Hakoach gegaan om ons voor te bereiden op de wedstrijd. Voor vandaag stonden voor Jonathan de 50 Vrij, 50 School en 200 Wissel op het programma, met daar achteraan net als gisteren een fun estafette.

Eigenlijk wel een beetje jammer dat de 50 Vrij het eerste nummer van de dag is, want dat moet eigenlijk de klapper worden. Jonathan staat niet als snelste ingeschreven en er zijn twee Duitsers sneller. Het gaat echt om honderdsten, dus het wordt racen voor alles wat hij waard is.

De 50 School zal waarschijnlijk niet het meest spannende nummer worden, maar met de fantastische tijden van gisteren wil hij heel dicht in de buurt van zijn PR proberen te komen.

De 200 Wissel wordt spannend op een andere manier. Jonathan is de snelste bij de heren, maar er staan drie Amerikaanse junioren met snellere tijden ingeschreven. En voorbij gezwommen worden door Amerikanen, die ook nog eens 2 jaar jonger zijn? Een leuke uitdaging dus.

Tijdens het inzwemmen, terwijl het zonnetje nog steeds lekker straalt, begint het behoorlijk te waaien. Het gaat zelfs serieus stormen. De stoelen vliegen het bad in. De blauwe lopers die langs het bad zijn gelegd voor de zwemmers waaien weg en ook de (drang)hekken die het wedstrijdbad afschermen van het vrijzwem gedeelte en voorzien zijn van de nodige sponsordoeken gaan tegen de vlakte.

Even is het spannend of er uberhaupt gestart kan worden, maar tegen 10.00 uur lijkt de wind wat weg te zakken en kunnen we uiteindelijk met een kleine vertraging toch starten. Jonathan heeft in de tussentijd ergens rustig onder een handdoek gelegen om zich af te sluiten voor zijn omgeving en zich voor te bereiden op zijn race. Achteraf blijkt dat hij van de storm weinig heeft meegekregen.

De Duitsers zijn er klaar voor, maar wij ook. Het belooft een hele mooie race te gaan worden. Opperste concentratie en alles geven wat je hebt. De eerste drie tijden: 0:25,80 - 0:25, 90 - 0:25,91. En het goud gaat mee naar Nederland in een mooi persoonlijk record voor Jonathan!

Na de 50 Vrij zit een persoonlijk record er op de 50 School niet meer in. Hij blijft er ongeveer 0,3 seconden van verwijderd. Het is wel ruim voldoende voor de vijfde gouden medaille.

Omdat er vervolgens een aantal programma's gezwommen worden waarvoor Jonathan niet is ingeschreven, heeft hij de tijd om zich goed voor te bereiden op de 200 Wissel. Zijn inschrijftijd van 2:25 is al oud en daar moet hij dus makkelijk onder kunnen zwemmen. Afgelopen januari heeft hij tijdens de competitie in kortbad 2:21 gezwommen, dus dat is al een mooi doel, al moet onder de 2:20 vermoedelijk ook wel gaan lukken. Het belangrijkste blijft om de Amerikaanse jongens voor te blijven.

De eindtijd wordt uiteindelijk 2:17,50 met een zeer ruime voorsprong op de American boys. Een welverdiende zesde gouden medaille.

En dan nog de slot estafette. Er doen drie teams mee, dus een medaille lijkt zeker. Ik zeg lijkt, want Jonathan zit in een team met de meest ongelooflijke kneuzen die er bestaan. Gisteren is een van de mannen gedist op de 100 School, ± 30 jaar oud, omdat hij niet wist dat hij met twee handen aan moest tikken... Wat doe je hier dan?

Jonathan staat klaar voor de laatste estafette, hij is startzwemmer. Terwijl de eerste fluit klinkt om op het blok te klimmen, kijkt Jonathan nog even naar zijn team genoten aan de overkant... Er staat niemand!!! We geven een flinke brul en de start wordt onderbroken. De tweede zwemmer, die aan de overkant van Jonathan moet overnemen, blijkt rustig op een bankje achter Jonathan te zitten. Hij had niet begrepen dat hij vanaf de overkant moest starten. De andere zwemmer blijkt al wel aan de overkant te zitten, op de WC.

Team compleet en er kan gestart worden. Jonathan komt als eerste aan in een mooie 0:25,93. Uiteindelijk finishen ze zonder gedisqualificeerd te worden en is ook de laatste medaille zeker. Het totaal komt hiermee op negen starts met ook negen medailles, waarvan zes keer goud.

In de lunchtent zijn ook net de hockey meiden gearriveerd als wij aankomen. Zij moesten tegen Duitsland spelen. Het Duitse team had drie dames van het nationale elftal in het veld staan, dus een aantal van onze Nederlandse meiden waren vooraf wat onzeker. Van 3 - 1 vóór wordt het 3 - 3 gelijk. En dit keer is het Nederland dat vlak voor het einde de winnende treffer scoort. Eindstand 4 - 3. Wat de voetbal gisteren niet is gelukt, lukt bij het zwemmen en hockey wel. Duitsland is verslagen!

Vandaag is de prijsuitreiking vanwege de Shabbat al om 14.00 uur op Medal Plaza. Ook de schutters hebben medailles gehaald, dus die zijn meteen na ons aan de beurt. Paul en Thierry hebben brons gehaald en Micha heeft zilver. Over twee jaar is het goud voor Nederland, daar hebben wij alle vertrouwen in!!!

De ceremonie is een beetje aangepast. Gisteren duurde het eindeloos lang voor alleen de zwemmedailles waren uitgereikt. We hebben daar ruim twee uur gezeten in de brandende zon. De drie medaille winnaars werden eerst naar voren geroepen. Daarna werden ze opnieuw om de beurt opgenoemd en moesten ze op het podium gaan staan en daarna werden dan de medailles uitgedeeld. Beetje dubbel werk allemaal. Vandaag is het één keer omroepen en meteen het podium op. Scheelt dus een hoop tijd... NOT!

Die idioot die de ceremonie leidt, gaat nu ter vervanging iedere keer iemand anders van de tribune roepen met een Maccabi verleden om hem of haar de medailles uit te laten reiken. Gevolg is dat er iedere keer een enorm onzinnig interview plaats vindt en het zo mogelijk allemaal nog langer duurt. Maar ja, je loopt ook niet weg zonder medaille.

Uiteindelijk missen we de complete wedstrijd van de voetbal. De jongens begonnen hun wedstrijd ook om 14.00 uur, dus we hadden gehoopt de tweede helft mee te pikken. Wel krijgen we steeds de tussenstand door. Een heleboel berichtjes later is de eindstand bekend. Nederland - Hongarije 12-2.

Gelukkig gaat het bij het schieten allemaal wat sneller. Het grootste gedeelte van de Nederlandse ploeg is inmiddels aanwezig en het feest is compleet als de schutters het podium op mogen.

Na de ceremonie gaan we snel terug richting het hotel, want om 19.00 uur begint de Shabbat dienst en om 20.00 uur is er het Shabbat diner in het hotel. Er was blijkbaar niet op een hoge opkomst gerekend door de lokale organisatie want we zitten met veel te veel man in een veel te klein zaaltje bij de dienst. Omdat een groot gedeelte van de dames beneden de kaarsen gaan aansteken voor het diner, komt er wat ruimte.

Ondanks dat ik zelf niet Joods ben, moet ik wel zeggen dat ik wat last had van plaatsvervangende schaamte. Helaas had niet iedereen van de Nederlandse ploeg, coache inclusief, het fatsoen om zich rustig te houden tijdens de dienst. Dat lijkt me ondanks de drukte en ondanks de hitte een kleine moeite en wel zo respectvol.

Het diner was super gezellig al was het eten niet echt smaakvol. Het was een heerlijke kippenbout, dat dan weer wel, Spätzle (ondefineerbare soort pasta prut) en jus. Aan groente of salade doen ze hier blijkbaar niet. We hebben in ieder geval een hoop lol gehad en de sfeer was super.

Ik duik zo lekker mijn bedje is, terwijl Jonathan het nachtleven in duikt met de Nederlandse sporters. Morgen hebben we allemaal een dag vrij, dus vanavond kan iedereen het er flink van nemen. Een flink feestje heeft hij wel verdiend!!

Groet,

Jonathan en Bregje